در یسن دهم اوستا (که بخشی از هــوم یسن و در ستایش گــیاه و نیز ایزد هوم است) از کــوهی به نام «اوپائیری سئنه» upāiri saēna  نام رفته که از کــوه­‌هایی است که گیاه هوم در آن می­روید. نام این کوه در یشت نوزدهم اوستا (زامیاد یشت) در فهـرست کوه­‌هایی که به هنگام آفرینش، پس از البرز از زمین رستند تکرار شده و در توضیح آمده که پوشــیده از بــرف است. در اوســتا «سئنه» همان سیمرغ پرنده مشهــور اساطـیری است. بنابراین معنی این نام «برتر از پرش سیمرغ» است که اشـــاره­‌ای است به بلندی آن.

جایگاه اوپائیری سئنه دانسته نیست. اما چون جای نام‌های اوستایی در شرق فلات ایران قرار دارند، این رشته کوه را نیز باید در این محدوده دانست.

در تحـــریر بابلـی کتیبه بیســـتون نام ســـرزمین «گـنداره»  به صــــورت  pa-ar-u-pa-ra-e-sa-an-na  ضبط شـده که خــود نامــی ایرانـی اســت که صــورت ایرانی باســتان آن  *para-upari-saena  به معنای سرزمین واقع در آن سوی کوه «اوپری-سئنه»  upari-saena است. آشکار است که «اوپری-سئنه» همان «اوپائیری سئنه» اوستایی است.

با توجــه به اینکه ســرزمین «گنداره» (که جای دقیق آن مشخص نیست) در شــرق افغانستان کنونـی بوده، «اوپری-سئنه» به احــتمال بسیار قــوی می­بایست رشــته کـوه مشهور هندوکش باشد.

مهمـترین توصـیف از این رشته­‌کوه در بخش نهم کتاب پهـلوی «بندهشن» آمده و نامش به صورت «ابرسین»  abarsēn و «ابورسین» abursēn  ضبط شده است. در این بخــش با عــنوان «درباره چگونگی کوه­‌ها»  اشـاره شده که ابرسین پس از البرز بزرگترین رشته‌­کوه بوده و سرش به سیستان و بنش به چینستان است. کوه­‌های سرزمین پارت از ابرسین رسته­‌اند. این توصیف به خوبی با موقعیت رشته­‌کوه­‌های هندوکش مطابقت دارد.