معرفی اساتید

در دوران دانشجویی در دانشگاه برکلی آمریکا (سال 63 تا 67) پاسخ پرسش‌های خود را در حوزه علوم تجربی جستجو می‌کردم. به پاسخ پرسش‌هایم نرسیدم، ولی یاد گرفتم چگونه پرسش‌های بهتری بپرسم. در 21 سالگی با مرگ یکی از عزیزان به مرز نیستی نزدیک شدم و هستی برایم معنای دیگری یافت. در سال 68 به ایران بازگشتم و به زندگی در طبیعت و کار کشاورزی گرایش پیدا کردم. در 26 سالگی به همراه فرزند اولم دوباره متولد شدم و متوجه شدم که نقش فرزندم در رشد من از نقش من در تربیت او بیشتر است! صیقل یافتن در روابط خانوادگی و اجتماعی باعث شد تا از سال 75، دغدغه اصلی‌ام بهبود روابط انسانی و توسعه کار گروهی باشد. بیش از 25 سال با مسائل سازمان‌های مختلف ایرانی و بین‌المللی زندگی کردم، تا آنکه متوجه شدم لازم است تحول را از نوع بودن خود آغاز کنم. در حال حاضر، تمرکزم بر توسعه راهبری و توسعه مشارکتها با کسانی است که در خدمت رشد و تحول خود و دیگران هستند، تا به جای حسرت گذشته از آن یاد بگیریم، به جای نگرانی از آینده آن را بسازیم، و حال بهتری را تجربه کنیم.