در دوران دانشجویی در دانشگاه برکلی آمریکا (سال 63 تا 67) پاسخ پرسش‌های خود را در حوزه علوم تجربی جستجو می‌کردم. به پاسخ پرسش‌هایم نرسیدم، ولی یاد گرفتم چگونه پرسش‌های بهتری بپرسم. 

در 21 سالگی با مـرگ یکی از عـزیزان به مرز نیستی نزدیک شدم و هستی برایم معنای دیگری یافت. در سـال 68 به ایران بازگشتم و به زندگی در طبیعت و کار کشاورزی گرایش پیدا کردم.

در 26 سالگـی به همــراه فـرزند اولم دوبـاره متولـد شدم و متوجـه شـدم که نقـش فـرزندم در رشد من از نقـــش مــن در تــربیت او بیشتر است! صـیقل یافـــتن در روابـط خانوادگـی و اجتماعــی باعـــث شـــد تا از ســال 75، دغدغـــه اصلی‌ام بهبود روابط انسانی و توسعه کار گروهی باشد.

بیش از 25 ســال با مسائل ســازمان‌های مختلف ایرانـی و بین‌المللی زندی کردم، تا آنکه متوجـه شدم لازم اســت تحـول را از نوع بودن خود آغاز کنم.

در حال حاضـر، تمرکزم بر توسعه راهبری و توسعه مشـارکت‌ها با کســانی است کـه در خـدمت رشـد و تحول خـود و دیگـران هستند، تا به‌جای حسرت گذشته از آن یاد بگیریم، به جای نگرانی از آینده آن را بسازیم، و حال بهتری را تجربه کنیم.