روز جهانی پرندگان مهاجر
آب؛ حفظ حیات پرندگان
تهیه و تنظیم:
شهرزاد فتاحی (راهنمای تخصصی پرندهنگری و طبیعتگردی)
23 اردیبهشت (13 May) روز جهانی پرندگان مهاجر (World Migratory Bird Day)، یک کمپین برای افزایش آگاهی است که بر ضرورت حفاظت از پرندگان مهاجر و زیستگاه آنها تاکید میکند. هر ساله دومین شنبه از ماههای May(اردیبهشت) و October(مهرماه) به عنوان روز جهانی پرندگان مهاجر شناخته میشود.
هر بار شعار روز جهانی پرندگان مهاجر بر روی هدف و عنوان بخصوصی متمرکز میگردد و در سال 2023 بر موضوع آب و اهمیت آن برای پرندگان مهاجر تمرکز خواهد کرد. آب برای حیات در سیاره ما ضروری است. اکثریت قریب به اتفاق پرندگان مهاجر در طول چرخه زندگی خود به اکوسیستمهای آبی متکی هستند. تالابهای داخلی و ساحلی، رودخانهها، دریاچهها، نهرها، مردابها و برکهها همگی برای تغذیه، آشامیدن یا لانهسازی و همچنین مکانهایی برای استراحت و تامین انرژی در طول سفرهای طولانیشان حیاتی هستند.
متاسفانه، اکوسیستمهای آبی در سراسر جهان به طور فزایندهای در معرض تهدید قرار میگیرند. افزایش تقاضای انسان برای آب، همچنین آلودگی و تغییرات آب و هوایی، تاثیر مستقیمی بر دسترسی به آب سالم و وضعیت حفاظتی بسیاری از پرندگان مهاجر دارد. لذا روز جهانی پرندگان مهاجر یک رویداد بینالمللی است و ابزاری موثر برای: – کمک به افزایش آگاهی از تهدیدات پرندگان مهاجر – اهمیت اکولوژیکی آنها – نیاز به همکاری بینالمللی برای حفاظت از آنها است منبع: www.worldmigratorybirdday.org
در ادامه؛
دل نوشتهای از: حسین ایجــادی (عکـاس حیات وحش)
به مناسبت روز جهانی پرندگان مهاجر | 23 اردیبهشت 1402
به بهانه روز جهانی پرندگان مهاجر و بعنوان علاقمند به رفتار و زندگی این موجودات دوست داشتنی خواستم دوخطی بنویسم. همیشه از تماشای پرندگان از دریچه ویزور دوربین مشعوف شدهام و وصفی برای این لذت ندارم. وجود این موجودات متنوع، خاص و زیبا برای زندگی تمام موجودات لازم است و بر کسی پوشیده نیست. اما همواره در طول تاریخ به اشکال مختلف مورد کملطفی و بیمهری ما انسانها قرار گرفتهاند. رسالت یک عکاس حیاتوحش، نشان دادن روال زندگی و زیباییهای این جانوران پَر دار است و هرچه با دقت و وسواس بیشتری آنها را به تصویر بکشند، در علاقهمند کردن اقشار مختلف جامعه موفقتر خواهند بود. پس با شناسایی و مطالعه زندگی پرندگان و با کمک به بالا بردن سطح آگاهی عموم مردم، کمک به احیای فرهنگی بنام “دوستی با پرندگان مهاجر” را پایهگذاری کنیم.
بخاطر میاورم روزی را که برای عکاسی کنار آبگیر کوچکی رفته بودم و با دقت و وسواس زیاد در تاریکی اول وقت، قبل از سپیده صبح کومهای برپا کردم و مشتاق و منتظر برای طلوع خورشید و دیدن و ثبت تصاویری زیبا از پرندگان مهاجر ماندم.دقایق میگذشتند و بتدریج بر تعداد پرندگان اضافه میشد و نور خورشیدِ اول صبح به آرامی روی تالاب و سوژههای دوست داشتنی من میتابید. مست تماشای صحنههای زیبای پیش رویم بودم که از دور صدای هیاهو و شلوغی همراه با نوای گوش خراش موزیک ، حال و هوای آبگیر و پرندگان مهاجر و من را بر هم زد و در چشم بر هم زدنی تمام پرندگان پرواز کردند و از آبگیر دور شدند .
علت این تراس و فرار ، حضور تعدادی خودرو و سرنشینانی بود که بدون آگاهی و بدون داشتن اطلاع از شرایط و صرفا برای تفریح خودشان آمدند و نظم و آرامش محیط را بر هم زدند . آنروز دیگر پرندگان را در محدوده آبگیر ندیدم و سوالی در ذهنم شکل گرفت: آن پرندگان مهاجر، امروز را چگونه تغذیه خواهند کرد؟ کجا استراحت میکنند ؟ و سوالاتی از این قبیل… پس لازمهی داشتن محیط زیست سالم، داشتن آگاهی جامعه از بایدها و نبایدهای مربوط به آن و دوستی با طبیعت و عوامل شکلدهنده آن میباشد. این تنها راه بقای انسان است.
علت این تراس و فرار ، حضور تعدادی خودرو و سرنشینانی بود که بدون آگاهی و بدون داشتن اطلاع از شرایط و صرفا برای تفریح خودشان آمدند و نظم و آرامش محیط را بر هم زدند . آنروز دیگر پرندگان را در محدوده آبگیر ندیدم و سوالی در ذهنم شکل گرفت: آن پرندگان مهاجر، امروز را چگونه تغذیه خواهند کرد؟ کجا استراحت میکنند ؟
و سوالاتی از این قبیل… پس لازمهی داشتن محیط زیست سالم، داشتن آگاهی جامعه از بایدها و نبایدهای مربوط به آن و دوستی با طبیعت و عوامل شکلدهنده آن میباشد. این تنها راه بقای انسان است.