امیر صیاد شیرازی (مدیر مرکز حفاظت فوک خزری)
عنوان سخنرانی: فوک کاسپی (خزری) زیبای از یاد رفته
فوک کاسپی یا خزری Caspian Seal (Pusa capsica) تنها گونه از خانواده فوک‌ها است که در دریای کاسپی به سر می‌برد و امروزه با تهدیدهای زیاد تنوع زیستی مواجه است.
راه‌اندازی مرکز بازپروری و رهاسازی فوک‌های کاسپی در ایران، تلاش برای توانمندسازی جوامع محلی و افزایش آگاهی نسبت به این جاندار با ارزش و منحصر به فرد – که جز در دریای کاسپی در هیچ جای دیگر دنیا یافت نمی‌شود- از جمله اقدامات مثبتی است که امید می‌رود در آینده در افزایش شانس بقای این گونه، موثر باشد.
صیاد شیرازی در گفتگوی خود به فوک و ویژگی‌های زیستی و رفتاری آن، معرفی «مرکز حفاظت فوک خزری ایران» و فعالیت‌های ارزنده این مجموعه و چالش‌های پیش‌رو در جهت حفاظت و مدیریت عوامل تهدید فوک پرداختند.
زمان خیری (موسیقی دان و پژوهشگر موسیقی)
عنوان سخنرانی: موسیقی ساکنین جنوبی دریای کاسپی و تاثیرش بر موسیقی ملی ایران
موسیقی ملی هر کشور، به‌مثابه‌ی یکی از مهمترین میراث فرهنگی ناملموس آن، بی‌شک متاثر از موسیقی نواحی آن و نغماتی است که سال‌ها و قرن‌ها در رگ و پی جامعه و فرهنگ این نواحی جاری بوده و، در یک بینامتن (intertext)، آمیزه‌ای از آواها و نواهای گوناگون را در دل خود جای داده است. بینامتنیت در هنر به ارتباط بین آثار هنری اطلاق می‌شود که آگاهانه یا در ناخودآگاه اثر شکل می‌گیرد. هیچ اثر هنری در خلا خلق نمی‌شود و همواره ارجاعاتی به دیگر آثار دارد.
در شب چهاردهم از رویداد «دریای کاسپی»، آقای زمان خیری موزیسین و پژوهشگر موسیقی در روایتی شنیدنی به شرح پیوند موسیقی ساکنین جنوبی دریای کاسپی و سازهای آن و موسیقی ملی ایران پرداختند.
ناصر وحدتی (خواننده و پژوهشگر موسیقی فولکلور گیلان)
عنوان سخنرانی: دریای کاس‌ها، تاریخ صید و آواهای کنار دریایی
پیوند ناگسستنی جغرافیا با تاریخ، زبان و فرهنگ هر خطه نقش‌آفرینِ بخشِ بزرگی از میراث فرهنگی ناملموس مردمانش بوده و در آداب و رسوم، باورها و سنت‌ها و گویش و زبان آن‌ها بازتاب دارد. در این میان، آواها و ترانه‌های محلی از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است، چرا که مردمان هر سرزمین هنوز و همراه حزن و شعف خود را در نغمات می‌خوانند و می‌رقصند و بر آن‌ها جامه‌ی هنر می‌پوشند.
چهره‌ی نام‌آشنای آواها و نغمه‌های گیلان‌زمین، استاد ناصر وحدتی، در شب هفتم رویداد «دریای کاسپی» با زبان شیوای خود روایتگرِ پیوند آب و دریا با ترانه‌های گیلان زمین بودند.